Ugljendioksid se može “izdvojiti iz vazduha sa 97% učinkovitošću”

Udruženje UZOR | 20 Aug. 2021

Kategorije: Vazduh | Tehnologija | Klimatske promjene |

Foto Kredit: Life Cycle Assessment of Direct Air Carbon Capture and Storage with Low-Carbon Energy Sources
Tom Terlouw, Karin Treyer, Christian Bauer, and Marco Mazzotti
Environmental Science & Technology 2021 55 (16), 11397-11411
DOI: 10.1021/acs.est.1c03263

---

Nove tehnologije mogu izdvojiti ugljendioksid (CO2) direktno iz vazduha sa efikasnošću do 97%, pokazalo je jedno istraživanje koje je objavljeno u časopisu Environmental Science and Technology.

Istraživači Instituta Paul Šerer PSI i ETH Cirih istraživali su različite tehnologije za uklanjanje ugljendioksida direktno iz vazduha.

Direktno izdvajanje i skladištenje ugljendioksida iz vazduha prilično je nova tehnologija za uklanjanje ugljendioksida iz atmosfere.

Ugljendioksid se apsorbuje iz atmosfere, a zatim se skladišti ispod zemlje ili koristi u gorivima na bazi ugljenika.

Istraživači su analizirali pet različitih načina za izdvajanje ugljendioksida iz vazduja i njihovu upotrebu na osam različitih lokacija širom svijeta.

Kako bi se CO2 odvojio od atmosfere, vazduh se prvo propušta preko takozvanog upijača (absorbera) uz pomoć ventilatora. U ovome koraku, absorber veže CO2 sve dok se ne iscrpi njegova sposobnost absorpcije.

Zatim, u drugom, takozvanom koraku desorpcije, CO2 se ponovo oslobađa iz upijača - ali tehnologija zahtijeva velike količine toplote (energije).

"Korištenje ove tehnologije ima smisla samo ako su ove emisije znatno niže od količine CO2 koju izdvaja iz vazduha", rekao je Tom Terlouv, koji provodi istraživanje u PSI-jevoj Laboratoriji za analizu energetskih sistema i vodeći čovjek ovog istraživanja.

Istraživači su svoje ispitivanje usmjerili na sistem švicarske kompanije Climeworks.

Tim PSI -a analizirao je upotrebu tehnologije na osam lokacija širom svijeta: Čileu, Grčkoj, Jordanu, Meksiku, Španiji, Islandu, Norveškoj i Švicarskoj.

Za svaku lokaciju izračunali su ukupnu emisiju gasova staklene bašte tokom cijelog životnog ciklusa postrojenja.

Istraživači su otkrili velike razlike u efikasnosti (od 9 do 97%) u smislu stvarnog uklanjanja gasova staklene bašte upotrebom različitih tehnologija za direktno izdvajanje ugljendioksida iz vazduha.

Rezultati istraživanja ukazuju na negativne emisije gasova staklene bašte za svih osam odabranih lokacija i pet rasporeda sistema, s najvećim potencijalom uklanjanja gasova staklene bašte u zemljama s opskrbom električnom energijom dobijenom uz niske emisije ugljendioksida i sa dosta otpadne toplote (do 97%).

Raspored autonomnih sistema pokazao se kao obećavajuća alternativa, s efikasnošću uklanjanja gasova staklene bašte od 79–91%, na lokacijama sa visokim sunčevim zračenjem kako bi se izbjegla potrošnja električne energije i topline iz fosilnih goriva.

Analiza uticaja analiziranih tehnologija izdvanja ugljendioksida na životnu sredinu ukazuje da je potrebno napraviti i određene kompromise povezane s uklanjanjem CO2, posebno transformaciju zemljišta za raspored sistema sa fotonaponskim napajanjem električnom energijom. Analiza osjetljivosti otkrila je važnost odabira odgovarajućih lokacija za raspored sistema povezanih s mrežom budući da postavljanje nekih od analiziranih tehnologija na geografskim lokacijama na kojima se električna energij dobija iz fosilnih goriva dovodi do neto povećanja emisija gasova staklene bašte umjesto njihovog  uklanjanja.

Istraživači su upozorili da ove tehnologije neće ukloniti potrebu za smanjenjem emisije ugljendioksida, već će umjesto toga raditi zajedno sa smanjenjem emisija ugljendioksida kako bi pomogle državama da postignu svoje klimatske ciljeve.

"Tehnologije za hvatanje CO2 samo su komplementarne opštoj strategiji dekarbonizacije - odnosno za smanjenje emisije CO2 - i ne mogu je zamijeniti", rekao je Kristijan Bauer, naučnik iz Laboratorije za analizu energetskih sistema i koautor studije.

"Međutim, oni mogu biti od pomoći u postizanju ciljeva definiranisanih Pariškim sporazumom o klimatskim promjenama, jer se određene emisije, na primjer iz poljoprivrede, ne mogu izbjeći."

Istraživači vjeruju da se cilj od neto nula emisije gasova staklene bašte može postići samo uz pomoć odgovarajućih tehnologija negativnih emisija.